Το μποξ, κουτί ή crate , όπως και να το πείτε λέγεται ότι καλύπτει σχεδόν την μίση εκπαίδευση του κουταβιού και αργότερα του ενήλικου σκύλου μας.

Μοιάζει με φυλακή μόνo όταν δεν του διδαχτεί με τον σωστό τρόπο. Αν δεν του μεταφερθει σωστα η ενοια της φωλίας τότε θα γίνει κάτι που θα μισήσει και που δεν θα μπει ποτέ μόνος του στην ενήλικη του ζωή. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό να έχετε σωστή καθοδηγήση στο πώς θα το παρουσιάσετε στον σκύλο σας ώστε να το “αγαπήσει” και να του μοιάζει με φωλιά όπως θα γινόταν στην άγρια φύση.
Μέσα του ο σκύλος κρύβει το αρχέγονο ένστικο του προγόνου του λύκου σε πολλούς τομείς. Ενα τέτοιο ένστικτο είναι η εύρεση φωλίας ώστε να νοιώσει ασφάλεια και ηρεμία ώστε να μεταφέρει την τροφή του για να φάει μεσα σε αυτήν, να προστατευτεί από τους διάφορους κινδύνους και τελικά να μπορει προστατευμένος να ξεκουραστεί. Στην φύση, η λύκαινα ή η αδέσποτη σκύλα, θα ψάξει ένα μικρό χώρο, η θα σκάψει βαθιά στο χώμα ώστε να δημιουργήσει μια φωλιά που θα μπορεί να χωρέσει εκείνη και τα κουτάβια της μόλις γεννηθούν. Η μητέρα κρατάει τα κουτάβια της και την φωλιά καθαρή τρώγοντας τις ακαθαρσίες τους. Έτσι περνάει μέσα τους η έννοια της καθαριότητας και εκείνη νιώθει καθαρή και ασφαλής, αλλά και τα κουτάβια καταλαβαίνουν την άξια της φωλιάς με τον καιρό. Έξω από την φωλία παραμονεύουν κίνδυνοι, ειτε μιλάμε για την φυση ειτε για μια πόλη. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχουν αρκούδες, αετοί κτλ και στην δεύτερη αυτοκίνητα και κακόβουλοι άνθρωποι. Για αυτόν τον λόγο η μητέρα σε κάθε περίπτωση θα κάνει ότι χρειαστεί για να κρατήσει τα κουτάβια μέσα στην φώλια μέχρι να αναπτυχτούν σωστά.
Ο άνθρωπος κατασκεύασε ένα συρμάτινο ή πλαστικό κουτί για να δώσει την παραπάνω έννοια στο κουτάβι που φέρνουμε στο καινούριο του σπίτι – την έννοια της ασφάλειας και της καθαριότητας. Έδω πολύς κόσμος ανθρωπομορφίζει την έννοια του “που πρέπει να κοιμάται το σκυλάκι”… και θεώρει ότι ίσως δεν είναι απάνθρωπο να το αφήσουμε να κοιμηθεί πάνω στο κρεβάτι μας ή σε ένα ωραίο μαξιλαράκι που μόλις προμηθευθήκαμε από το γειτονικό μας pet shop και τοποθετήσαμε όμορφα στο σαλόνι, η ακόμα και στο δωμάτιο των παιδιών για να μπορεί να έχει άνετο ύπνο και άπλετο χώρο να κάνει τις βράδυνες του περιπολίες στο σπίτι – και όχι μονό. Είναι αξιο απορροίας , οι ίδιοι άνθρωποι, θα αφήναν το μωρό τους που μπουσουλά ακόμα, να περιφέρεται το ίδιο ελεύθερο σε όλο το σπίτι τα βράδια; Το πρωί; Όλες τις ώρες στο πάτωμα κοντά σε καλώδια ρεύματος και υλικά καθαρισμού σπιτιού; Το κουτάβι γιατί να διαφέρει;
Το κουτάβι μαθαίνει με την δική σας καθοδηγήση (από εκπαιδευτή ή από βιβλία) τα παρακάτω:
1) Να έχει τον «δικό του» χώρο. Έτσι δεν τρομάζει με το απέραντο σπίτι και ούτε μπαίνει στην διαδικασία μεγαλώνοντας να διεκδικεί δωμάτια και αντικείμενα.
2) Να εχει Πρόγραμμα ‘’Αληθινού’’ Ύπνου. Ένα κουτάβι όπως και ένα μωρό πρέπει να κοιμάται πολύ περισσότερο από το να είναι έξω και να παίζει. Με αυτόν τον τρόπο, μεγαλώνει με υγεία και το μυοσκελετικό του συστημα «δένει» σωστά. Το να κοιμάται στον καναπέ μας δεν βοηθά, γιατί κάθε φορά που σηκωνόμαστε να πάμε π.χ. στην κουζίνα, αυτό από ένστικτο και μονό θα σηκωθεί να μας ακολουθήσει. Σε αντιθετη περίπτωση όταν ξέρει ότι ο αρχηγός του τον έβαλε στο μποξ και έκλεισε την πόρτα, τότε καταλαβαίνει πως δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει, παρά μόνο να κοιμηθεί με ηρεμία και ασφάλεια.
3) Να κρατάει την φωλία του καθαρή και άρα να ρυθμίζει τον οργανισμό του σε σχέση με τις ανάγκες του. Ο σκύλος είναι καθαρό ζώο και δεν θέλει να είναι λερωμένη η φωλιά του. Οπότε ως κουτάβι σίγουρα τις πρώτες φορές θα αποπατήσει μέσα στο μποξ, αφήνοντας το βρεγμένο και βρώμικο. Την επόμενη φορά σίγουρα θα κρατηθεί παραπάνω αφού δεν του άρεσε καθόλου η φορά που έμεινε μέσα βρώμικο μέχρι που αναγκαστήκαμε να το καθαρίσουμε εμείς.
4) Μαθαίνει να ελέγχει την ανάγκη του. Βλέπε (3)
5) Είναι προστατευμένο. Όταν κοιμόμαστε ή όταν λείπουμε από το σπίτι, σίγουρα δεν ξέρουμε τι κάνει το κουτάβι μόνο του. Ακόμα και φορές που είμαστε σπίτι καλό είναι να ξέρουμε ότι είναι περιορισμένο και ασφαλές. Οι κίνδυνοι που κρύβει ένα σπίτι είναι οι ίδιοι με τους κινδύνους που θα αντίκριζε ένα μικρό παιδί…καλώδια, φάρμακα, μικρά αντικείμενα κτλ, ή για το κουτάβι συγκεκριμένα, βαμβάκι από αρκουδάκια, πλαστικά παιχνίδια, μέλισσες, τροφές που ίσως να μην κάνει να φάει π.χ. σοκολάτα ή σταφίδες. Επιπλέον, το να τρέχει πάνω στα μαρμάρινα και ξύλινα πατώματα, να πηδά από καναπέδες και να ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό και αργότερα σε δυσπλασία οστών, ιδίως σε κάποιες ράτσες.
6)Να εχει όρια.Ενα από τα σημάντικότερα μαθήματα στον σκύλο μας είναι τα φυσικά όρια στην ζωή του.
Αυτά περιλαμβάνουν τον φράχτη που χωρίζει το σπίτι μας από του γείτονα, την εξώπορτα του σπιτιού μας που χωρίζει το σπίτι μας από τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν εξω, ένα δωμάτιο μεσα στο σπίτι μας που απαγορεύται να εισβάλλει κ.ο.κ.Το μποξ λοιπόν από μονο του είναι ένα φυσικό όριο που θέτει τα όρια μιας περιοχής, της φωλιάς του από το υπόλοιπο σπίτι μας.
Αν έχει μάθει με παιχνίδι και με χαρά το κουτάβι να μένει στο κουτί του (αφού έχουν καλυφθεί οι βασικές του ανάγκες, πιπί, κακά, φαί, παιχνίδι, βόλτα και κοινωνικοποίηση) και ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ στην ενήλικη ζωή του θα τον παρακαλάτε να βγει από εκεί μέσα. Θα νιώθει ασφάλεια όταν κάτι τον τρομάξει, θα νιώθει ηρεμία και θα κοιμάται. Θα μπορούμε να τον πάρουμε μαζί μας στο αμάξι με το μπόξ του, όπου προστατεύεται δύο φορές περισσότερο σε περίπτωση ατυχήματος, η στο εξοχικό μας – στις διακοπές μας. Πολλά ξενοδοχεία που επιτρέπουν τα ζώα το κάνουν με μια προϋπόθεση, να έχει κουτί και να μην κάνει φασαρία. Οπού και να είναι, θα έχει πάντα μαζί του το κινούμενο δωμάτιο του.